Alışırsın Ama Unutamazsın...

Unutulmaz hiç bir sevilen,
Ve unutamaz hiç bir seven...
Alışılabilir belki sevdiğinin yokluğuna,
Ama unutulamaz...
Yüreğinin bir köşesinde durur o her zaman,
Taa ki;
Başka biri gelip onun yarım bıraktığı,
Seni içine attığı boşluktan kurtarana kadar...

Hayat ama tabi,
Bir fiil tekerrürden ibaret...
Artçı depremler sonrası sarsıntıda olan beynin,
Oluşan çatlakları kurtarıcının doldurmasını bekler,
Ona alışırsın bu sefer ve sımsıkı sarılırsın...
Dedik ya; hayat tekerrürden ibaret diye,
Daha önce sevilmemiş olmanın
Ve verdiğin değerin fazla gelmesi nedeniyle,
Bir terkediliş veya ihanet romanlarına daha konu olursun...

Yine karışır aklın,
Bu sefer ki deprem daha çok hasar verir beynine...
Güvenmeyi unutursun insanlara,
İnanmayı unutursun...
Acı çekersin, mutluluğun tanımını bile unutursun,
Herşeyi unutursun ama;
Ne sevmekden vazgeçersin,
Ne de sevdiğini unutursun...
Sadece alışırsın, herşeye...
Yalnızlığına, yokluğuna ve onsuz bambaşka  bir hayata
Alışırsın sadece...