18 Ocak 2013 Cuma

Yakıyorum Yokluğunun Acısını

Yakıyorum yokluğunun tüm acılarını,
Tek nefeste içime çekiyorum çıkan dumanı...
Ciğerlerim cayır cayır yanıp kavrulsada acıdan,
Uyuşturuyosun beynimdeki seni düşünen tüm bölgeyi...
Dünyayı durdurup kendine kilitliyosun beni saatlerce...
Bilmiyorsun ki içimde senden ( ) var...

Görüyor musun, bak içimdeki senleri sayamamışım bile,
O cümledeki boşluğu dolduramıyorum çünkü...
Bilmediğimden değil,
İçimdeki sen'lerin sayısındaki virgülden sonra gelen ''99'' ların sonu gelmediği için...
Tabir-i caiz eden bir terim yakıştıramadım oraya...
Ben bile bazen anlayamıyorum,
O kadar 'sen'in arasında 'ben' nerede...

N'olur artık oyun oynama benimle,
Oyun vaktimizi geçeli çok oldu...
Zaten kazananı yok oyunumuzun,
Her seferinde ikimizinde yakıyor canını....
Bencillik edip hile yapayım diyorsunda,
Onu da beceremeyip yüzüne gözüne bulaştırıyosun...

Şimdi aklıma geldi kurnazlıkların,
Bencildin, fil'din falan ama sevmiştim seni...
Yine yokluğun yaktı bak canımı,
Ver dostum ver, ver bir nefes daha...
O senin beğenmediğin pis dediğin ciğerlerime,
Bir girde bak ne kadar sen var içlerinde...
İçerdeyken sol yanıma dokanma,
Oraya girersen sen bile,
Kendini kaybedersin o kadar 'sen'lerin içinde...


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder