....
Gözlerimi açtığımda hava hiç aydınlanmamış gibiydi. Sanki hiç sabah olmamış, güneş hiç doğmamış, ay gökyüzünü hiç terketmemiş gibiydi... Senden hep yatağın sol tarafında yatmanı isterdim. Çünkü sen benim hep sol yanımdaydın. Ufaktan doğruldum yatakta, yokluğunun farkında olaraktan... Biraz durdum öyle, senin günaydın öpücüklerinle uyandığım gündoğumlarını düşündüm... Sonra kalktım bir sigara yaktım. Hafiften çalan bir müzik için radyoyu açtım ve bir fincan kahve aldım. Sütsüz ve şekersiz. Evet haklısın ben şekersiz içmezdim kahveyi. Ama alışmam lazım tadsız tuzsuz şeylere... Hayatımın tadı tuzu sendin benim. Eğer alışamazsam bu tatsızlıklara, nasıl dayanırım yokluğuna?...
Neyse, çok fazla uzatmayayım. Bilgisayarımı açtım, belki birşeylerle uğraşırsam unuturum dünyanın döndüğünü sandım. Hayatın devam ettiğini, sanki hala yanımdaymışsın gibi yapabilirim sandım... İnternette dolaşırken, adına rastladım bir cümle içinde, sonra bir şehrin görsel reklamında gördüm ismini... Derken; bir baktım ki sendeyim, seninleyim... Karşımda resmin elimde içkim... İstemeden radyoda çalan şarkılara kulak verir oldum. Daha çok andım seni daha çok sevdim her çalan parçada ve yüreğim elimdeki içki bardağıma akıttı yaşlarını damla damla... Sonra yazmak istediğim sana. Seni hala ne kadar çok sevdiğimi, ne kadar çok özlediğimi sayfalarca yazmak istedim... Düşünürken ne yazsam nasıl yazsam ne desem hangi kelimeler seni daha iyi anlatır diye; okumayacağını farkettim... Çünkü ben bitmiştim senin için. Aslında haklısın evet. Ben bittim senin için...
Ama sen, sen öyle bir oturdunki yüreğimin en derin sol köşesine... Kovsam olmuyor, sövsem olmuyor. Çektin gittin. Kapıyı çarptın gittin. Arkana bile bakmadın. Nefesini nefesimden, ellerini ellerimden, gözlerini gözlerimden, gülüşünü düşlerimmden aldın giderken. Canımı niye bıraktın be vefasız? Sensiz bu yürek nasıl yaşar?, nasıl yapar? düşündünmü hiç? Yazmak istemedim aslında bunların hiçbirini... Okumayacaksın nasılsa, belki bakmayacaksın bile yüzüme karşılaştığımızda... Ama tutamadım kendimi işte... Belki gözünde iyi biri değilim ama seni en iyi ben severim. Buna da yemin ederim...
Bu kadar duygusallık yeter sanırım. Zaten sigaramda bitti içkimde... Yıldızlarda silinmeye başladı zaten gökyüzünde. Sanırım artık gitme vaktimin geldiğini söylüyorlar... Aslında hiç uyumasamda olur biliyor musun? Çünkü ben sensizken, ne gecenin bir tadı var ne de gündüzlerin... Ama işte sen varsın... Gün aydınlanırken yattığımda her sabah rüyalarıma geliyorsun. Beni sanki yanımdaymış gibi öpüp uyan artık diyorsun. Ama rüyalarımda bile korkuyorum gidersin diye ve uyanmak istemiyorum. Uyanmıyorum. NE kadar öpersen öp biraz daha yanımda kal diye hala uyuyor numarası yapıyorum... Son sözlerimi yazıyorum sana okumayacağından dolayı... Seni seviyorum bunu sakın unutma. Sana hayatında mutluluklar diliyorum hemde senin yüreğimde olduğun en derin yerden diliyorum bunu. Ümidimi kestim geri dönüceğinden ama, yinede ben seviyorrum seni ve ömrümün sonuna dek rüyalarımdaki seninle olucam. Sen kiminle olursan ol...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder