Sende .... be dumanım, sende ....

Sende bittin be dumanım, sen de bittin...
Ayrılık daha ayrılmamışken benden,
Sende gittin be dumanım, sen de gittin...
Henüz bitmemişti ki yürek yangınım,
Sana aşıktım, sana yanıyordu gönlümü aydınlatan tüm ışıklarım
Sana eriyordu yanan bir mum gibi içim dışım...

...

Sende bittin be dumanım, sen de bittin...
Her güzel şey gibi sonunda sen de bittin
Bu kadar mıydın bana; olmadığı yere kadar...
Nerde şimdi verdiğin o sözler?
Vaadler ve yeminlerin, nerede?
Gözlerin benimle, diğer yarın nerede?

Hakaret değil dizelerim;
Küfürlerimi sözcüklerle gizlemeyi öğrendim.
Mutlulukları melodilerde algılamayı,
Hüznü ise kalpte yaşamayı,
Seni şarkılarımızda anmayı,
Sen gidince anladım be dumanım, sen de gidince...

Sende gittin be dumanım, sen de gittin...
Yanacağımızı bile bile bizi bitirdin
Kimilerini almak için koynuna,
Bizi silip attın be dumanım....
Sende git dumanım, sen de git,
Bırak sadece hayallerim kalsın bana,
Sen mutluluğunu al da git dumanım sen de git...
Dumanların dizdirir senli dizeleri bana,
Ama bilemezsin ki; içtiğim her zehir senindi...
Eve bırakıp gittiğin gün içtiğim en güzel zehir idi.
Sende şimdi bittin be dumanım, sen de bittin...
Ben de bittim...